نقش پیشگیری کننده نانو ذرات اکسید منیزیم در فراموشی ناشی از مورفین در موش کوچک آزمایشگاهی

مصرف قبل و بعد از آموزش آگونیست­های اوپیوئیدی مانند مورفین باعث تخریب حافظه می­شود.  برخی مکمل­های منیزیم اشکال مختلف حافظه از قبیل حافظه­ی کوتاه مدت، بلند مدت و کارکردی را بهبود می­بخشند، اما دشواری ورود منیزیم از سد خونی مغزی، استفاده از این یون را با محدودیت روبرو ساخته است.  نانوذرات معدنی مانند نانوذرات اکسید منیزیم به دلیل خاصیت فیزیکوشیمیایی منحصر به فرد به راحتی از سدهای بیولوژیک عبور می­کنند، اما نقش آن­ها در حافظه و فراموشی مشخص نیست.  در مطالعه­ی حاضر اثر نانو ذرات اکسید منیزیم بر فراموشی ناشی از مورفین بررسی شده است.  در مطالعه­ی حاضر از موش­های سوری نر در محدوده­ی وزنی ۳۰-٢۵ گرم، در ۱۲ گروه شامل کنترل، دریافت کننده­ی مورفین در دوزهای 5 و 10 میلی­گرم بر کیلوگرم و دریافت کننده­ی نانو اکسید منیزیم در دوزهای 1، 5/2، 5 و ۱۰ میلی­گرم بر کیلوگرم و گروه­های تداخلی مورفین و نانو اکسید منیزیم مطالعه شدند.  برای ارزیابی حافظه­ی احترازی غیرفعال از دستگاه استپ داون استفاده شد.  نتایج نشان داد مورفین در تجویز پس از آموزش در مقدار ۵ میلی­گرم بر کیلوگرم باعث فراموشی قابل ملاحظه­ای می­گردد.  نانو اکسید منیزیم در مقادیر 5/2، 5 و ۱0 میلی­گرم بر کیلوگرم در تزریق پس از آموزش سبب بهبودی حافظه­ی احترازی غیر فعال شد، ولی بر فعالیت حرکتی حیوان بی­تأثیر بود و  در مقادیر فوق از فراموشی ناشی از مورفین ممانعت نمود.  به نظر می­رسد نانو اکسید منیزیم با عبور از سد خونی - مغزی و دخالت در مسیرهای حافظه از بروز مکانیسم­های مرتبط با فراموشی ناشی از مورفین پیشگیری می­نماید.